DUDAĞIMDAKİ GELİNCİKLER
Bir yanım gül
bir yanım uçurum
gelinciklerden ödünç aldığım bütün sevinçler
duman duman kaybolup gitti bir trenin sesinde
uzayan raylarda kaldı bakışlarım
şimdi ben ömrümü
hangi seherlere bırakıp giderim sen yoksan
gazel düşmüş yapraklar gibi

Gün olur anılarda ararım belki
solmuş çiçeklerde, incecik gülücüklerde
öksüz çocuklar gibi bükerim boynumu gün olur
yağmur olur dökülürüm kaldırımlara
hüzünlenirim belki dumanlı bir dağ gibi

Ah! sen şimdi nerden bileceksinki
her giden trenin
bir şeyler alıp götürdüğünü benden
dönmeyen bir yolcu beklediğimi her istasyonda
kayıp sevdaların yurdu olduğunu yüreğimin
acıyıp durduğunu bu yüzden
kanayıp durduğunu bir ömür

Ah! sen şimdi nerden bileceksinki
ruhumun zindanda soluduğunu
zifir bir gecenin uğultusu olduğunu ömrümün
kısılmış sevdaların sesinde unutulduğumu
yaşlandığını dudağımdaki bütün imgelerin
ve hiç bir aşk şiirinin kabul etmediğini beni

Ah! sen şimdi nerden bileceksinki
kalbinin orta yerinden ihanet kurşunları yemiş
bir tarihi taşıdığımı içimde
sevdiğim bütün seslerin
ihanetin kol gezdiği sokaklarda vurulduğunu
ve her gece bir başka acıyla inlediğimi
yuşa tepesindeki derviş gibi

ben ki, hüzün ve ah kokulu bir günah
hayatın bilge ve kırılgan yanı
gözleri öksüz çocuğuyum bu dünyanın
bütün kapılar kapalı yüzüme
bütün imgelerden kovgun
yok gideceğim başka bir yer
güvendiğim bütün dağlara kar düştü

kırıldım,yoruldum kadit dal oldum
feryadıma ah düştü lal oldum

Sen en sevdiğim serçe kuşusun
en sevdiğim dağ kırlangıcı
al götür buralardan uzaklara sesimi
rüzgarlara götür, dağlara,
baharlara götür kırılgan yanımı
gülüşünü ver bana gülüşüm olsun
üşümesin dudağımdaki gelincikler